maandag 7 februari 2011

VOORJAAR

Haast elke dag ga ik even in de tuin kijken of ze er al zijn!!
Wat??
De sneeuwklokjes!!
Ik kreeg ze jaren geleden van mijn vader een paar kleine polletjes.
Hij was er zo gek mee die grote,stille,stugge man.
Hij had ze uit het bos gehaald (foei!) maar wat was ik er blij mee.
Toen we later ons huis verkocht hadden mochten ze bij hem op het land logeren, want ik wilde ze niet kwijt natuurlijk.
Na 1 1/2 jaar in een zomerhuisje gewoond te hebben vonden we een jaren dertig huis dat ons erg aansprak maar dat van binnen en van buiten gerenoveerd moest worden.
Dus kortom een grote bende was.
Mijn man heeft alles in de avonduren en vrije zaterdagen zelf gedaan hij is daar ruim drie jaar mee bezig geweest toen was van binnen alles klaar maar toen moest buiten nog gebeuren.
Daar komt bij dat ik last van een hernia had en dus niets kon doen.
Mens wat vond ik het moeilijk om daar maar een beetje te liggen en alles aan anderen over te moeten laten niks voor mij, ik deed natuurlijk wel van alles en dat kwam mijn rug niet ten goede.
Net toen ik weer erg in de put zat kwam mijn vader aan fietsen en wat kwam er uit zijn fietstas??
Een pot waarin hij mijn sneeuwklokjes gezet had hij zette het op de buitentafel en zei zo dan heb je wat om naar te kijken!!
Tranen sprongen in mijn ogen dat die stille, stugge man zo goed aangevoeld had wat ik toen zo hard nodig had.
Hij kon zich door zijn oorlogsverleden niet uiten maar dit soort dingen vergeet ik nooit.
Hij is ruim vijf jaar geleden overleden en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk en zeker in de tijd van de sneeuwklokjes heb ik gevoel heel erg dat ik het zo jammer vind dat ik hem niet beter heb mogen leren kennen want hij liet dat niet toe.
De laatste maanden dat hij ziek was ben ik veel bij hem geweest en ik kon aan zijn ogen zien dat hij blij was dat ik er was en dat was toen voor mij genoeg!!!
Nou Pa ze bloeien bijna weer hoor!!!!

5 opmerkingen:

  1. Wat een mooi verhaal zit er achter je sneeuwklokjes...ik zag het allemaal al helemaal voor me! Zo zijn ze je straks extra dierbaar als ze helemaal in bloei staan!

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Die zijn je wel heel dierbaar....mooi hoor!!

    En ook ik kijk elke dag in de tuin, het begint weer hier en daar..Heerlijk!!
    Ik heb net ook een stukje over de tuin geschreven....

    Liefs Evelien

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nou wat bijzonder......en mooi verhaal......en je hebt me aan het werk gezet hoor,.....ging even kijken hoever ze hier zijn......ik heb ze vorig jaar gekregen als bolletjes in een potje...en heb ze gewoon toen ze uitgebloeit waren bij de hortensia gestopt en nu ?? zien ze er net zo uit als bij jouw.....heb gelijk een foto gemaakt ...!!...nou meis koester de herinnering.......liefs Ria....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nou krijg gewoon kippevel bij het lezen van het verhaal achter de sneeuwklokjes, kan me goed voorstellen dat ze je dierbaar zijn.

    lieve groetjes
    van Harma

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een prachtig verhaal....ben er stil van....

    BeantwoordenVerwijderen